Zomerdag in de Herfst

Gisteren was Oma Roodkapje naar het Noorden (van Nederland) want daar werd de meeste zon verwacht... met de trein naar Zwolle, want daar zou een "Earthship" geopend zijn - een ecologisch theehuis in een park... Op het station wist niemand waar ik moest zijn, een groep buschauffeurs dacht dat ik een bepaalde streekbus moest hebben, maar die was net weg... ik besloot dus in de stralende zon te gaan lopen. Op een thuis bekeken plattegrond zag de route ook eenvoudig uit en niet té ver, maar in het echt wordt het gauw verwarrend... dus ik vraag aardige mensen en ga ook steeds in de goede richting (smile) maar ben niet zeker - in een buurtwinkel vraag ik nog eens en het meisje aan de kassa heeft geen idee, maar een vrouw die net fruit koopt, weet het precies: stoplichten rechts, Dominicanenklooster links en dan een heel stuk langs een (ander) park, oversteken en je bent er... 20 minuten zowat. Tien minuten en enkele honderden meter verder stopt een auto naast me - de vrouw van net zegt, stap in, ik breng u het laatste stukje, helemaal geen moeite!
Ze loopt nog even met me mee naar de ingang - is het theehuis werkelijk open? - het is, en ik bied haar een kop thee aan - we hebben op het terras in de schaduw genoten van onze groene thee en het praten met elkaar!
Ze is zo'n 15 jaar jonger dan ik, kinderen het huis uit, tijd aan haarzelf zei ze... natuurverbonden, artistiek, haar broer heeft bij de bouw van het theehuis meegeholpen, het restaurantgedeelte wordt gerund door stagiaires van de hotelschool... en ook persoonlijke dingen passeren de revue, zo gaat gauw een halfuurtje om en we nemen afscheid.
Dan ga ik rondkijken: Het Earthship is gebouwd van autobanden die met aarde verzwaard zijn en binnen bestreken met leem (wel schoon stro erin,geen mest zoals ik me herinner van oude vakwerkhuizen in Duitsland) buiten is er een watervast laagje. En duizenden flessen die op sommige plaatsen ook licht doorlaten; op vloeren en wanden zijn mozaieken gemaakt van oude tegels en aan de zuidkant grote, licht schuine ramen, waarboven zonnepanelen. Geen onnodige opsmuk, techniek verstopt in houten kasten... achter de ramen tropische struiken - hibiscus herken ik, en iemand anders zegt hier is een theestruik...
Volgend jaar zal het nog mooier zijn, nu is alles buiten nog in wording... een kruidentuin met uitleg waarvoor die planten gebruikt werden, een bomencirkel, een bijen- en vlindertuin, een vergeten-groenten-tuin, waar nu nog veel bekende groenten staan (de tijd was te kort om alles te realiseren) maar -
ik zie toch iets, wat in Duitsland Nieuwzeelandse Spinazie genoemd werd - een gewas met ranken, je plukt de grote bladeren en het groeit steeds verder... dat moet ik uitzoeken! Ik heb dus voorzichtig een zijtakje met een paar bladeren afgebroken om mee naar huis te nemen - foei - als iedereen dat zou doen, was er niets meer over!
Terug naar het terrasje met nu koffie en appelcake met slagroom - redelijke prijzen ook!
Dan terug naar het station - ik zie een bushalte en er rijdt net een bus weg - toch maar wachten op de volgende, en die komt al na nog geen 10 minuten! En is gratis ook nog want gisteren was het de dag van Overijssel...
Een geslaagde dag - nu maar uitrusten tot het volgende avontuur...